Nowa Era

Renk · 2010-04-25 16:03:03

-Widzicie te Âściany? Nie idÂźmy tĂŞdy, bĂŞdzie lepiej jak tutaj na Nich zaczekamy. Nie wierzĂŞ w tego typu historie, o niestworzonych kreaturach , o fatalnych eksperymentach, o.., o wiedÂźmach, duchach i caÂłym tym gĂłwnie, ale wierzĂŞ w zdolnoÂści, nie, to sÂłowo nie pasuje.. skÂłonnoÂści, zÂło.. zÂło napĂŞdzane gÂłupotÂą, sÂłaboÂściÂą, egoizmem, ograniczeniem umysÂłowym, czÂłowieka. Dotychczas tego nie widzieliÂśmy, ale to jest ukryte w ludziach, nie wszystkich, ale wiem bo sam rozmawiaÂłem z jednym facetem, mĂłwiÂł Âże gdyby mĂłgÂł to by pozabijaÂł swoich sÂąsiadĂłw, ale nie zrobi tego, TYLKO ze wzglĂŞdu na konsekwencje! Rozumiecie? ÂŻadnych skrupuÂłĂłw! IDIOTA, pomyÂślaÂłby kto z Was? Ale to nie wszystko. Pytam siĂŞ oniemiaÂły, ostroÂżnie, bo od razu nabraÂłem powagi, w koĂącu goÂśĂŚ jest juÂż w poÂłowie mordercÂą, skoro sam bez mrugniĂŞcia okiem, jakiegokolwiek zawahania mĂłwi mi, Âże by zabiÂł drugiego czÂłowieka, to oddziela go od tego jedynie czyn, powiedziaÂłbym, Âże On juÂż jest mordercÂą, takÂże pytam Go: "czemu? jak to?" I wiecie co odparÂł? Co ta gnida mi odpowiedziaÂła? "BO MAJÂĄ LEPIEJ, SÂĄ BOGATSI."
Tak mi powiedziaÂł, zwykÂły goÂśĂŚ na pierwszy rzut oka, normalnie z Nim rozmawiaÂłem, aÂż nie poruszyÂł tego tematu. MĂłwiÂł: "niech siĂŞ przydarzy tylko sposobnoÂśĂŚ a wyrÂżnĂŞ i jednego i drugiego i trzeciego i czwartego, bĂŞdÂą mi tu siĂŞ wozili samochodami w tych piĂŞknych ubrankach, jacy to Oni nie sÂą porzÂądni, dostojni! A sami nic nie zrobiÂą wokĂłÂł domu! Do wszystkiego potrzeba im cudzych rÂąk, pÂłotu nie mogÂą sami pomalowaĂŚ, tylko ekipĂŞ zamawiajÂą! Za duÂżo majÂą pieniĂŞdzy, nie wiedzÂą co znaczy prawdziwie pracowaĂŚ, prawdziwie ÂżyĂŚ, namĂŞczyĂŚ siĂŞ na kaÂżdÂą wÂłasnÂą rzecz".
I teraz mamy takÂą sytuacjĂŞ, idealnÂą dla tego typu ludzi, na pewno przynajmniej jeden z waszych sÂąsiadĂłw nie jest lepszy od Tego. Dlatego teÂż bĂŞdziemy siĂŞ ukrywaĂŚ, pod miastami, dopĂłki nie bĂŞdzie wieÂści o opanowaniu chaosu. Chodzimy tylko w grupach i uprzedzamy za kaÂżdym razem gdy chcemy siĂŞ na jakiÂś czas rozdzieliĂŚ.
Gdzie Oni sÂą, mieliÂśmy siĂŞ tutaj widzieĂŚ o 4:00, na pewno przekazaliÂście informacjĂŞ?

Rigoue podskakiwaÂł z rĂŞkami na zaÂłoÂżonymi na gÂłowie.
- Holera, trzĂŞsie mnÂą, nie mogĂŞ tak bezczynnie czekaĂŚ, gdzie jesteÂście, gdzie jesteÂście, szybciej!

Korytarzami przelatywaÂł fetor z uszkodzonych kanalizacji z miasta napĂŞdzany i skrupulatnie rozprowadzany chÂłodnym wiatrem. Z gĂłry daÂło siĂŞ posÂłyszeĂŚ co jakiÂś czas przechodzÂące grupy osĂłb, wtedy wszyscy milkli, w odrĂŞtwieniu czekali aÂż tamci siĂŞ oddalÂą. Nie chcieli siĂŞ odkrywaĂŚ, to mogÂły byĂŚ juÂż zorganizowane szajki polujÂące na sÂłabszych i samotnych bÂłÂąkajÂących siĂŞ bez celu. Nie byÂło tu teÂż miejsca dla nieznajomych, szukajÂących ukrycia, odpoczynku. Nie majÂą tyle prowiantu, ubraĂą, przestrzeni. Najpierw muszÂą siĂŞ uspokoiĂŚ, przeanalizowaĂŚ sytuacjĂŞ, a wtedy podjÂąĂŚ jakieÂś pierwsze mÂądre kroki.

DjAdamzs · 2010-04-26 17:50:35

Aby opanowaĂŚ sytuacje ktĂłra nastÂąpiÂła w tak gwaÂłtownym czasie potrzeba nam spokoju i ciszy......ciszy ktĂłra nas uspokoi i ukoi nasze nerwy........zamykamy oczy. Niestety nie mogĂŞ siĂŞ skupiĂŚ... chÂłĂłd i nerwy mi przeszkadzajÂą. Wszyscy zatem usiedli bardzo blisko siebie aby uzyskaĂŚ wspĂłlne ciepÂło. Wszyscy po krĂłtkim czasie zasneli. To byÂło piĂŞkne niebieskie niebo, dzikie zwierzĂŞta i taka rĂłwnowaga...szum czystej morskiej wody a w odbiciu wody,ujrzaÂłem miÂłoÂśĂŚ mojego Âżycia...Lekko bladawa cera, brÂązowe sarnie oczy, malinowe usta, geste brÂązowe wÂłosy i te delikatne dÂłonie. Jej uÂśmiech jest jak zachĂłd sÂłoĂąca. ZrywajÂąc stokrotkĂŞ spojrzaÂła na niebo ktĂłre wyglÂądaÂło jak lazur ktĂłry otacza nas ze wszystkich stron. Nagle usÂłyszaÂłem w pĂłÂłÂśnie huk stÂłuczonej butelki. ZerwaÂłem siĂŞ pierwszy i szybko sprawdziÂłem godzinĂŞ na starym, obdartym i jeszcze dziaÂłajÂącym telefonie. ByÂła 8:45

Neptun · 2010-04-26 20:17:20

Jest zbyt pĂłÂźno. Kroki. Kroki. ZbliÂżajÂą siĂŞ coraz gÂłoÂśniejsze i szybsze. Powietrze zafalowaÂło od ruchĂłw spoconych ciaÂł, lecz nie byÂło sÂłychaĂŚ Âżadnego oddechu, tylko kroki. Uderzenia wojskowe, juÂż nie pojedyncze, moÂże dwĂłch lub trzech mĂŞÂżczyzn. IdÂą szybko i pewnie jakby wiedzieli, znali miejsce naszego schronienia. Sarii, mÂłoda kobieta stojÂąca obok zniszczonej Âściany omiotÂła wzrokiem otoczenie i utkwiÂła swoje przenikliwe zielone oczy we mnie. CzuÂłem jak rozkÂłada mojÂą dusze i myÂśli na czynniki pierwsze jak zrĂŞczny zegarmistrz trybiki Rolex'a. Zaiste byÂło w niej coÂś nie z tego Âświata.
Drzwi skrzypnĂŞÂły a kroki ucichÂły. JuÂż tu sÂą. PrzeraÂżony spojrzaÂłem w stronĂŞ zgrzytu. StaÂł tam mĂŞÂżczyzna okoÂło 190cm , swojÂą posturÂą zasÂłaniaÂł trzech pozostaÂłych. ByÂło ciemno i nic nie widziaÂłem, poza bÂłĂŞkitnym wyÂświetlaczem dzwoniÂącego w rogu telefonu.
- Odbierz - powiedziaÂł ochrypÂły gÂłos- ODBIERZ!
PodniosÂłem telefon i wcisnÂąÂłem klawisz. W gÂłoÂśniku odezwaÂł sie kobiecy gÂłos
- hallo, Marcus??
-Nie
-Kto mĂłwi, hallo??
SparaliÂżowaÂło mnie. Impulsy nerwowe przeskakiwaÂły po neuronach w poszukiwaniu odpowiedzi, oby tylko obcy nie zauwaÂżyli wahania w moim gÂłosie.
-Marut..-odpowiedziaÂłem, to jedyne co krÂąÂżyÂło mi po gÂłowie od jakiegoÂś czasu. ImiĂŞ anioÂła, uczÂącego magii w Koranie.Idiota! Moje rozwaÂżania przerwaÂł szloch w sÂłuchawce.
-Gdzie jest Marcus....zabijĂŞ CiĂŞ jeÂśli mu coÂś zrobiÂłeÂś!!!
RozÂłÂączyÂłem siĂŞ.
-Panienko,przepraszamy za spĂłÂźnienie.ZgubiliÂśmy drogĂŞ przez sÂłaby sygnaÂł odbiornika w tych podziemiach.-powiedziaÂł barczysty mĂŞÂżczyzna stojÂący w drzwiach- Kim jest ten mĂŞÂżczyzna?- wskazaÂł mnie grubym palcem.
-To Marut, nie sÂłyszaÂłeÂś??-GÂłos Sarii nabraÂł szorstkoÂści, kiedy siĂŞ zwracaÂła, jak sadzĂŞ do dowĂłdcy.- OchraniaÂł mnie kiedy was nie byÂło,odpowiecie za to przed NajwyÂższym.Ruszajmy bo nie ma czasu.-UciĂŞÂła krĂłtko.
Narzuciwszy swĂłj kaptur, ruszyliÂśmy wÂąskimi korytarzami wijÂącymi siĂŞ w nieskoĂączonoÂśĂŚ. Pomimo swojej drobnej budowy i alabastrowej skĂłry dziewczyna dotrzymywaÂła kroku wysportowanym wojskowym.PowrĂłciÂłem w myÂślach do momentu kiedy poznaliÂśmy siĂŞ w tym pokoju. UciekaÂła przed kimÂś, ale przed kim??. Tak naprawdĂŞ to nic o niej nie wiedziaÂłem, poza tym Âże byÂła piĂŞkna i oschÂła dla swoich ochroniarzy.
Znowu siĂŞ w coÂś wplÂątaÂłem, oby to nie byÂła jakaÂś sekta bo skoĂączĂŞ jako ofiara dla jakiegoÂś nieistniejÂącego BĂłstwa pokroju Potwora Spaghetti. Korytarz dobiegÂł koĂąca, a nam ukazaÂły siĂŞ masywne drzwi jak z skarbca bankowego.

Ostatnio edytowany przez Neptun (2010-04-27 11:02:08)

Renk · 2010-04-27 20:04:58

Rigoue zwymiotowaÂł

-Jasny gwint, od czego to..
Szybko przetarÂł usta palcami i strzÂąsnÂąÂł w kaÂłuÂżĂŞ. RozejrzaÂł siĂŞ, spojrzaÂł za siebie, jego dwĂłjka znajomych zamykaÂła wycieczkĂŞ. Aev pewnie znowu miaÂł te sny, ostatnio ciĂŞÂżko u niego z psychikÂą. Twarze mieli szare, nic siĂŞ nie odzywali. Sam teÂż nie miaÂł ochoty na rozmowĂŞ. ByliÂśmy tam umĂłwieni, pomyÂślaÂł rozgoryczony, mieliÂśmy czekaĂŚ.., ale czekaliÂśmy kilka bitych godzin! ii nie pojawili siĂŞ. Zamiast tego ta panienka zaprosiÂła swoich goryli. Co to w ogĂłlne za przedstawienie. W dodatku bez Âżadnych konsultacji ruszyli przed siebie. I cĂłÂż mieliÂśmy zrobiĂŚ, powlekliÂśmy siĂŞ za nimi, nĂŞceni aurÂą tajemniczoÂści, ktĂłrÂą zdÂąÂżyli wokĂłÂł siebie wytworzyĂŚ. ChoĂŚ ryzykowaliÂśmy, bo oczywiÂście drugim powodem przyÂłÂączenia siĂŞ do Nich byÂło poczucie bezpieczeĂąstwa, ktĂłrego wszyscy pragnĂŞli nie mniej niÂż napeÂłniĂŚ puste ÂżoÂłÂądki, to jednak byli nam obcy i nie znane Nam sÂą ich zamiary.
PoczuÂł na sobie wzrok. Ach to On. Marut.. co za bzdura, ale z kim mĂłgÂł rozmawiaĂŚ, dziwnie siĂŞ zachowywaÂł, kolejna postaĂŚ z bajki. StaÂł teraz kilka metrĂłw przed Nim. ZatrzymaliÂśmy siĂŞ i czekaliÂśmy, aÂż tamci skoĂączÂą rozmawiaĂŚ. Nie mogÂą po prostu otworzyĂŚ tych drzwi? SwojÂą drogÂą sam bym siĂŞ wahaÂł, nie mam pojĂŞcia co moÂże siĂŞ tam za nimi kryĂŚ, moja wyobraÂźnia nie siĂŞga aÂż tak daleko, by przejÂśĂŚ przez wrota w kanaÂłach.
OdpowiedÂź przyszÂła sama, drzwi otworzyÂły siĂŞ.. same? Nie ktoÂś jest za nimi, holera ktoÂś otworzyÂł drzwi z drugiej strony!
Dziewczyna juÂż miaÂła przestÂąpiĂŚ prĂłg, odwrĂłciÂła siĂŞ - wy tu poczekajcie. ChwilĂŞ potem zniknĂŞli po drugiej stronie.

Dobra, teraz juÂż trzeba siĂŞ poznaĂŚ, musimy to wszystko obgadaĂŚ. PodszedÂł do chÂłopaka.

-Mamy czekaĂŚ, co? PowinniÂśmy siĂŞ wreszcie sobie przedstawiĂŚ, jestem Rigoue. Ci z tyÂłu to moi przyjaciele.

Neptun · 2010-04-28 22:33:08

-Marut.-uciÂąÂłem krĂłtko.
Oczekiwanie staÂło siĂŞ nieznoÂśne, wiec staraÂłem siĂŞ myÂśleĂŚ o czymÂś innym. WÂłaÂśnie wtedy kiedy Âżycie zaczynaÂło ukÂładaĂŚ siĂŞ po mojej myÂśli, wpadÂłem w to bagno aÂż po same uszy. ZaczynaÂłem studia na wydziale Prawa, poznaÂłem sympatycznÂą Lussy z ktĂłrÂą mogÂłem przeÂżyĂŚ resztĂŞ swojego Âżycia, a teraz siedzĂŞ w tej norze oczekujÂąc na nie wiadomo co z bandÂą ÂświrĂłw, ktĂłrych szef jest spiĂŞty jak majtki w kroku. ZresztÂą patrzÂąc na niego to obraz nĂŞdzy i rozpaczy. WÂątÂłe ciaÂło i podkrÂąÂżone oczy, pewnie nie spaÂł jakiÂś czas. KurtkĂŞ na ciasnÂą jak kaftan wariata, ale bystre spojrzenie w ktĂłrym ukryta jest wieczna czujnoÂśĂŚ. Gdyby jeszcze tyle nie jazgotaÂł.Nagle poÂśrĂłd caÂłej paplaniny do mojego mĂłzgu doszÂło jego ostatnie pytanie:
-To co my tu w koĂącu robimy??
-Nie pytaj mnie, wiem tyle co i Ty.-WidaĂŚ po skwaszonej minie, Âże nie takiej spodziewaÂł siĂŞ odpowiedzi.
WygrzebaÂłem paczkĂŞ z fajkami zapalajÂąc poÂśpieszne rozmyÂślaÂłem ile to moÂże jeszcze potrwaĂŚ.
* * * *

Kilka godzin pĂłÂźniej drzwi otworzyÂły siĂŞ i zalaÂło nas ÂżĂłÂłtawe ciepÂłe ÂświatÂło. Tamci nawet nie drgnĂŞli, wiĂŞc postanowiÂłem sam ruszyĂŚ ku przeznaczeniu. Kiedy przestÂąpiÂłem prĂłg moim oczom ukazaÂła siĂŞ ogromna komnata z pozÂłacanymi ramami obrazĂłw otaczajÂących mnie zewszÂąd. PoÂśrodku rozwiniĂŞty byÂł biaÂły dywan na mozaikowanym parkiecie.Najdziwniejsze w tym wszystkim byÂło to Âże nie byÂło tam innych drzwi ani okien, to w jaki cudowny sposĂłb zniknĂŞÂła stÂąd Sarii?? I kto otworzyÂł drzwi?? Te pytania drĂŞczyÂły nas wszystkich. RozglÂądajÂąc siĂŞ zauwaÂżyÂłem Âże obrazy przedstawiajÂą poszczegĂłlne stacje drogi krzyÂżowej. Zapatrzony w przepiĂŞkne pÂłĂłtna nie zauwaÂżyÂłem skÂąd miĂŞdzy nami pojawiÂła siĂŞ Sarii. UÂśmiechaÂła siĂŞ Âłagodnie a wÂłosy spÂływaÂły jej jak wodospady po ramionach.
-Marut, mĂłj brat chce Cie poznaĂŚ i podziĂŞkowaĂŚ za pomoc. ChodÂź ze mnÂą.- jej gÂłos rozdzwoniÂł siĂŞ jak konwalie na wietrze, a mnie owiaÂła spokojna nadmorska bryza.

Ostatnio edytowany przez Neptun (2010-04-29 16:30:16)

Renk · 2010-05-01 10:52:15

W pomieszczeniu panowaÂł zaduch. CiĂŞÂżkie, majestatyczne Âżyrandole zwisaÂły z sufitu na dÂługich zardzewiaÂłych drutach, wspomaganych brudnymi sznurami. ZÂżĂłÂłkÂłe ÂświatÂło obnaÂżaÂło leniwie unoszÂący siĂŞ kurz.
Rigoue zerknÂąÂł na Aev'a, ktĂłry utkwiÂł swe oczy w dziewczynie jakby spodziewaÂł siĂŞ, Âże zaraz zniknie.
Sam teÂż wypatrywaÂł ukrytego przejÂścia, jednoczeÂśnie kÂątem oka ÂśledzÂąc parĂŞ kierujÂącÂą siĂŞ w stronĂŞ przeciwlegÂłej Âściany.
Postacie mignĂŞÂły, zniknĂŞÂły na uÂłamek chwili. Rigoue wydaÂł zduszony okrzyk.
-zniknĂŞli.. nie, sÂą . cholera, co za figle, jaÂźĂą mi fiksuje, niedobrze, jak w najbliÂższym czasie nie odpocznĂŞ, to stanie siĂŞ nieprzyjemnie, ouufffff...
- eej! spojrzaÂł na przyjaciĂłÂł wskazujÂąc na Serii i Marut.
Dziewczyna uderzyÂła w rozciÂągniĂŞty wysoko od sufitu aÂż do posadzki arras. DzieÂło okazaÂło siĂŞ skÂładaĂŚ z dwĂłch czĂŞÂści, bo po chwili przez Âśrodek przedarÂła siĂŞ pionowa jasna linia, po czym materiaÂł zawisÂł na skrajach. WnĂŞka ukazaÂła betonowe, raczej Âłagodnie prowadzÂące ku gĂłrze schody z przytwierdzonymi deskami.
Sarii od razu ruszyÂła. Marut jeszcze staÂł, szybko zerknÂąÂł za siebie, zdÂąÂżyÂłem zauwaÂżyĂŚ, Âże oczy miaÂł szeroko otwarte. Zaraz oboje zniknĂŞli nam z oczu.
DaÂło siĂŞ jeszcze posÂłyszeĂŚ wysoki gÂłos dziewczyny:
- pociÂągnij za chwast
Arras na powrĂłt niepozornie spoczywaÂł na Âścianie.

- czujĂŞ siĂŞ jak powietrze, znowu mamy czekaĂŚ? Rigoue usiadÂł na dywanie.
To nawet lepiej, niech siĂŞ dzieje co chce, ja siĂŞ poÂłoÂżĂŞ.

Neptun · 2010-05-03 12:31:40

PatrzyÂłem jak wchodzi w dywan zawieszony na Âścianie. NiemoÂżliwe. RuszyÂłem tunelem oÂświetlanym przez pochodnie. Po piĂŞciu minutach byÂłem na miejscu. MaÂły pokĂłj otoczony zewszÂąd poduszkami, i poÂśrĂłd nich siedziaÂł dwudziestoparoletni mĂŞÂżczyzna o ciemnych wÂłosach i jasnej cerze. Bez wÂątpienia musiaÂł byĂŚ bratem Sarii.
-UsiÂądÂź, proszĂŞ- powiedziaÂł stanowczym gÂłosem-ChciaÂłbym Ci bardzo podziĂŞkowaĂŚ za opiekĂŞ nad mojÂą malutkÂą siostrzyczkÂą. Ma taka naturĂŞ ,Âże zawsze pcha swĂłj Âśliczny nosek tam gdzie nie trzeba.PrzejdĂŞ moÂże do konkretĂłw. Z racji tego, Âże wiesz gdzie jest nasze mieszkanie i jak tu trafiĂŚ moÂżesz staĂŚ siĂŞ duÂżym kÂłopotem dla naszej spoÂłecznoÂści, jednakÂże z racji pomocy udzielonej ksiĂŞÂżniczce moÂżesz przyÂłÂączyĂŚ siĂŞ do nas. Po twojej minie widzĂŞ, Âże jesteÂś zdezorientowany, ale to dobrze. JesteÂśmy starym krĂłlewskim rodem, strzegÂących naszych przodkĂłw i ich sekretĂłw.Ukrywamy siĂŞ bo jesteÂśmy przeÂśladowani, zarazie nic wiĂŞcej nie mogĂŞ ci powiedzieĂŚ. Dam Ci czas do namysÂłu, a teraz juÂż idÂź i zabierz swoich znajomych. Skontaktujemy siĂŞ z TobÂą wkrĂłtce. Do zobaczenia.
Podczas caÂłego tego monologu, nie bardzo wiedziaÂłem co ze sobÂą zrobiĂŚ.Czy uciekaĂŚ czy zachowywaĂŚ siĂŞ jakby nic siĂŞ nie staÂło.Kiedy mĂŞÂżczyzna skoĂączyÂł wymaszerowaÂłem, nie wydusiwszy z siebie ani jednego sÂłowa. W korytarzu doÂłÂączyli do mnie znani mi juÂż goryle z prywatnej obstawy Sarii. Nie pomyÂślaÂłbym Âże ucieszĂŞ siĂŞ na widok Rigoue, ktĂłry spokojnie drzemaÂł w rogu sali.

Renk · 2010-05-04 22:09:29

Marut siedziaÂł na posadzce tuÂż przy ukrytym wejÂściu, opierajÂąc siĂŞ o ÂścianĂŞ.

Po drugiej stronie pomieszczenia Rigoue u boku swoich przyjaciĂłÂł, pogrÂąÂżony w gÂłĂŞbokim Âśnie wypeÂłniaÂł ciszĂŞ beztroskim pochrapywaniem. Twarz miaÂł juÂż spokojniejszÂą, ale czoÂło nadal lekko zmarszczone, co podczas drzemki prezentowaÂło siĂŞ trochĂŞ komicznie.

Po pĂłÂłgodzinie ze Âściany wyszedÂł brat Sarii. ZerknÂąÂł na chÂłopaka siedzÂącego obok, po czym podszedÂł siĂŞ do reszty.
Witam, Was jeszcze nie znam.
Ekhm.. SpojrzaÂł na ÂśpiÂącego. Przyjaciele poÂśpiesznie go obudzili.
Rigoue zakasÂłaÂł, stĂŞknÂąÂł.
-O, a ktoÂś Ty? zapytaÂł nieprzytomnie.
Cisza.
- A, tak, Ty musiaÂłeÂś byĂŚ tam za ÂścianÂą, wiesz, masz niemiÂłÂą koleÂżankĂŞ. PozostawiÂła nas samym sobie tu bez wytÂłumaczenia, aa teraz znowu jej nie widzĂŞ.
- Moja siostra jest jeszcze niedojrzaÂła. Nie bierzcie tego do siebie.
- Ach, siostra, rzeczywiÂście podobny jesteÂś.
ZiewnÂąÂł, pokiwaÂł gÂłowÂą.
Wtem ciemnowÂłosy zgiÂąÂł nogĂŞ w kolanie i szybkim kopem rÂąbnÂąÂł Rigoue w prawy bok.
- Ty gnoju! ChÂłopak podniĂłsÂł siĂŞ szybko obejmujÂąc rĂŞkÂą brzuch.

Marut zerwaÂł siĂŞ z podÂłogi.
Tamten siĂŞ odwrĂłciÂł.
-Hej, nie ma potrzeby. Sprawdzam tylko jacy z Was wojownicy. - UÂśmiechnÂąÂł siĂŞ.
Nie ma przelewek moi drodzy, nie bĂŞdziemy tutaj tkwiĂŚ. KiedyÂś trzeba wyjÂśĂŚ, wtedy poznacie bĂłl, ludzie na ulicach sÂą zdeterminowani.
Jest Nas maÂło, bĂŞdziemy szukaĂŚ ludzi do wspĂłÂłpracy, powoli powinniÂśmy rosnÂąĂŚ, wtedy bĂŞdzie moÂżna juÂż wyjÂśĂŚ caÂłÂą grupÂą i zajÂąc jakieÂś terytorium na ÂświeÂżym powietrzu. W tej norze zwiĂŞdniemy, kanaÂły wentylacyjne sÂą zatkane. Drugim problemem jest koĂączÂący siĂŞ zapas jedzenia, ostatnim - brak wody. Sarii zapewne juÂż tam narzeka. Tutaj mamy jedynie spokĂłj, ciszĂŞ, komfort. Po resztĂŞ trzeba wychodziĂŚ.
Zatem moi kompani, ja idĂŞ odpoczÂąĂŚ, Wy jak widzĂŞ potrzebujecie tego bardziej niÂż ja, mam poduszki, pledy. Zaraz wszystko zostanie przyniesione.
PrzeÂśpijcie siĂŞ z tym, za kilka godzin siĂŞ posilimy i dokoĂączymy naradĂŞ.
WracajÂąc mrugnÂąÂł do Maruta.
Rigoue odprowadziÂł go wzrokiem, z kwaÂśnÂą minÂą.

Neptun · 2010-05-13 21:19:48

-Wiesz cokolwiek o tym zgromadzeniu? Czym sÂą, czego chroniÂą i w co nas wplÂączÂą?
Tylko ÂżebyÂśmy siĂŞ nie stali kozÂłami ofiarnymi w caÂłej tej wspĂłÂłpracy. Jak uwaÂżasz? Rigoue?? Czy ty mnie sÂłuchasz??!!- byÂło sÂłychaĂŚ mĂłj poirytowany gÂłos niosÂący siĂŞ po sali.
MĂłj nowy kolega siedziaÂł na podÂłodze masujÂąc sobie brzuch bladymi palcami. PodniĂłsÂł nagle swoje oczy i odparÂł:
-Czego siĂŞ drzesz?! PrzecieÂż cie sÂłyszĂŞ uderzyÂł mnie w brzuch a nie w gÂłowĂŞ. Najpierw to ja proponuje iÂśĂŚ coÂś zjeÂśĂŚ niedaleko stÂąd jest dobra knajpka pracuje tam moja znajoma i wejdziemy niezauwaÂżenie. Nad barem ma mieszkanie ktĂłre chwilowo jest niewynajmowane, wiec moÂżemy siĂŞ tam spokojnie zastanowiĂŚ.
-Dobrze. ProwadÂź.- ZaciekawiÂłem siĂŞ tym schronieniem a perspektywa ciepÂłego posiÂłku i miĂŞkkiego ÂłĂłÂżka przemawiaÂła do mnie juÂż od jakiegoÂś czasu.
RuszyliÂśmy w drogĂŞ powrotnÂą, ociĂŞÂżale stawiajÂąc stopy na bÂłotnistej posadzce, poruszajÂąc siĂŞ jak Âślimaki. Tym tempem nie dojdziemy nawet za miesiÂąc, jednakÂże powrĂłt byÂł zaskakujÂąco szybki. W dostaliÂśmy siĂŞ na powierzchnie przez wÂłaz w trawniku na jakimÂś odludziu.
IdÂąc ulicÂą ÂświatÂła byÂły pogaszone, nie byÂło Âżywej duszy. SzliÂśmy bez sÂłowa, sÂłychaĂŚ byÂło tylko nasze buty chlapiÂące po kaÂłuÂżach.
Wynurzywszy siĂŞ z krzakĂłw zobaczyliÂśmy budynek, nieoÂświetlony z powybijanymi szybami w ktĂłrych byÂły tylko deski wstawione na krzyÂż. Zielone okiennice byÂły pourywane i rozrzucone po drodze. RozglÂądajÂąc siĂŞ podeszliÂśmy w pobliÂże budynku.
-Cafeterie Black.. No nieÂźle. WyglÂąda na opuszczonÂą. Nie wiem jak wy ale ja wchodzĂŞ.-PodszedÂłem do drewnianych drzwi i lekko popchnÂąÂłem, nie stawiaÂły oporu.-Idziecie??... Jest jedzenie... -Przyszli zwabieni obietnicÂą smakoÂłykĂłw, ale byÂła tylko szynka z puszki i piwo. PodzieliliÂśmy to miedzy siebie. To byÂło najlepsze co jadÂłem od dawna, rozglÂądajÂąc siĂŞ dookoÂła w poszukiwaniu jakiegoÂś kocu powiedziaÂłem:
IdĂŞ na zwiad na piĂŞtro, ktoÂś chĂŞtny?? - bohaterowie - hej nie bÂądÂźcie cioty!! Dobra pĂłjdĂŞ sam, ale jak bĂŞdzie jedno ÂłĂłÂżko to ja ÂśpiĂŞ na nim.

Ostatnio edytowany przez Neptun (2010-05-17 15:46:29)

Renk · 2012-02-04 21:02:34

Cudowne chÂłodne powietrze. DoskonaÂłe proste promienie starodawnego SÂłoĂąca; odnajdujÂące drogĂŞ w kosmosie; kaÂżdÂą szparĂŞ miĂŞdzy spokojnymi chmurami; ostatecznie, wpadajÂąc przez okno, zatrzymujÂą siĂŞ na moim policzku. DajĂŞ temu wspaniaÂłemu zjawisku chwilĂŞ. SpaÂłem koÂło czterech godzin, moÂże piĂŞciu. Nie jestem pewny kiedy dokÂładnie zasnÂąÂłem. SiedzĂŞ na kuchennej posadzce u wyjÂścia do salonu dla goÂści kafeterii. Mam pod sobÂą koc, na kolanach drugi. Ze zmĂŞczenia nie byÂłem skory do rozglÂądniĂŞcia siĂŞ za bardziej dogodnym miejscem na odpoczynek, od skrawka podÂłogi przy kredensie, o ktĂłry byÂłem caÂły czas oparty.
Z delikatnym grymasem dopijam koĂącĂłwkĂŞ z butelki po wczorajszym piwie. Szybko skutkuje to osobliwym, miÂłym uczuciem w pustym ÂżoÂłÂądku. Jedzenia znaleÂźliÂśmy niewiele, tyle by mĂłc zasnÂąĂŚ bez bĂłlu brzucha. Nadal bĂŞdzie stanowiÂło to dla nas gÂłĂłwny problem - poszukiwanie paliwa dla naszych coraz sÂłabszych, wÂątÂłych ciaÂł. Nie bojĂŞ siĂŞ jednak tak jak, zdawaÂłoby siĂŞ, powinienem. I nie zawdziĂŞczam tego alkoholowi. ByĂŚ moÂże to ten widok wschodzÂącego sÂłoĂąca, ktĂłry mnie powitaÂł. Nigdy nie zwracaÂłem wiĂŞkszej uwagi na takie sprawy, nie widziaÂłem natury w ten sposĂłb. Obecnie jest to jedna z niewielu rzeczy majÂących w sobie nadziejĂŞ, choĂŚby ziemia caÂła siĂŞ zawaliÂła, to co widzĂŞ w oddali - ciepÂłe, dobrotliwe sÂłoĂące, zawsze bĂŞdzie odwiedzaĂŚ te miejsce, obdarowujÂąc swym ciepÂłem i ÂświatÂłem. CzujĂŞ niemal, Âże niewiele brakuje a popÂłynÂą mi Âłzy. Natura w swojej czystej postaci jest taka dobra..
- Ach wystarczy, jeszcze do tego wrĂłcĂŞ, moÂże jutro rano, moÂże za kilka dni. BĂŞdĂŞ wracaÂł wielokrotnie, czujĂŞ Âże tego potrzebujĂŞ, dodaje mi to energii i siÂł psychicznych, a nic nie jest waÂżniejsze od siÂły psychicznej gdy czÂłowiek znajduje siĂŞ trudnym poÂłoÂżeniu.
MyÂślĂŞ o Marut. Miejsce jest pogrÂąÂżone w ciszy. Musi jeszcze spaĂŚ, moÂże znalazÂł na gĂłrze ÂłĂłÂżko. Co teraz? Przecieram dÂłoniÂą szorstkÂą twarz. SpoglÂądam na szaro-rĂłÂżowe, smukÂłe palce. ÂŻaden konstruktywny komentarz nie przychodzi mi na myÂśl. Poprawiam anorak, przecieram spodnie. WstajĂŞ i rozglÂądam siĂŞ. Miejsce choĂŚ z pewnoÂściÂą byÂło bogate w dekoracje, obecnie jest opustoszaÂłe. Na Âścianach Âślady po obrazach, pod oknami i za ladÂą szkÂło. Posadzka lepka, z rozlegÂłymi plamami w rĂłÂżnych kolorach. Kilka drewnianych krzeseÂł siĂŞ ostaÂło, trzy stoliki.
W Âłazience odnajdujĂŞ na kaflach w ciemnym kÂącie pojemnik z jakimÂś pÂłynem czyszczÂącym, bez etykiety. MyjĂŞ powoli rĂŞce w zimnej wodzie. Brudne lustro ukazuje matowÂą twarz, zapadÂłe policzki, wyraÂźne koÂści jarzmowe. Szeroko otwarte oczy bez wyrazu. Cienkie usta. Wycieram rĂŞce o krawĂŞdÂź koszuli i kierujĂŞ siĂŞ w stronĂŞ schodĂłw.

#1 2010-04-25 16:03:03

Nowa Era

#2 2010-04-26 17:50:35

Re: Nowa Era

#3 2010-04-26 20:17:20

Re: Nowa Era

#4 2010-04-27 20:04:58

Re: Nowa Era

#5 2010-04-28 22:33:08

Re: Nowa Era

#6 2010-05-01 10:52:15

Re: Nowa Era

#7 2010-05-03 12:31:40

Re: Nowa Era

#8 2010-05-04 22:09:29

Re: Nowa Era

#9 2010-05-13 21:19:48

Re: Nowa Era

#10 2012-02-04 21:02:34

Re: Nowa Era

Stopka forum